Mustafa Ceceli - Dön

Mustafa Ceceli - Dön

Çoğaldı gitgide yokluğun dağ gibi
Atılmış üzerime ağ gibi
Zaman ilaç değil yanmaya alıştıran
Hepsi sönsede yanan
Tek bir çerağ gibi
Kimbilir kaç ilkbahar yaz, sonbahar kış
Aylar mevsimler derken
Seneler sensiz geçti
Büyüdü ağaç oldu çoktan
Ektiğimiz fidanlar gölgesinde
Kaç gün geceyi zor ettik
Dön dayanamıyorum artık
Dön bu ne çok yalnızlık
Çık gel ne olursun apansız
Hadi dön, hadi dön, hadi dön yalansız
Uzayıp giden yollara kitlenmiş gözlerim
tükenmiyor ümit bir olmazı bekliyorum
Bulurmu bulur benide
günün birinde bir mucize
duayı duaya ekliyorum