seni unutmamak için hayal kuruyorum

[img(200,200)]http://estb.msn.com/i/8C/F5AF192372AF7FAD77B2632F18E47.jpg[/img]



Seni Unutmamak İçin Hayal Kuruyorum!



Sabahları uyandığımda, yokluğuna bahane buluyorum. Yine beni uyandırmaya kıyamadan işe gittiğini düşünüyorum. Akşam gelecekmişsin gibi geçiriyorum saatleri, en azından güneşin keyfini çıkarıyorum. Sonra hava kararıyor, arkadaşlarınla yemektesin diye bekliyorum. Beklemeye başladığım vakitler, aklımın dengesine sahip olmak ne zor bilemezsin! Her gece gelmeyişine bir bahane bulmak, babasını bekleyen çocuğu kandırmaya çalışmak kadar hüzünlü, anlayamazsın.
Mutfakta yıkarken seninle konuşuyorum. İçerde televizyon seyrediyorsun sanki, bazen kendimce kavga bile ediyorum. Şu sofrayı hazırlamama yardım etsen ölür müsün? Hepsi geçiyor da, uykunun vücudu yavaşça ele geçirdiği anlar yok mu, tek başına yatağa gitmek öyle zor ki! Koltuğa uzanıyorum, film seyrediyorum. Biliyorum, yatak odasına gidersem, sensizlikle yüzleşeceğim. Orada sızıp kalmak en iyisi, düşünmeden, kendimi acıtmadan!
Hala ayrıldığımızı bilmeyen arkadaşlarım var. Sık görüşmediklerime böyle beyaz yalanlar söylüyorum. Seni soruyorlar, iyi olduğunu, toplantıda olduğunu, geçen akşam birlikte yemeğe gittiğimizi, seyrettiğimiz filme ne kadar güldüğümüzü anlatıyorum. Selamlarını iletiyorlar.
Hepsinin bir delilik işareti olduğunun farkındayım ama aklımı kurcalayan, kişi delirdiğini düşünebiliyorsa, gerçekten o çizgiyi geçmiş midir? Bilmem! Ben sadece yokluğunu inkar ediyorum. Var olmadığını bilsem de, dile getirmekten kaçınıyorum.
Hayal kuruyorum uykuya dalmadan, birlikte gideceğimiz seyahatleri düşlüyorum. Venedik ve gondollar sarıyor odamın içini, şarkı söylüyor adamlar, ne dediklerini bilmesem de, aşkı anlattıklarını hissediyorum. Sonra gidip sokak sokak geziyoruz şehirleri, her yanımız heyecan, el ele dolaşıyoruz. Seninle geçirilecek saatlerin düşlerini kuruyorum. İçinde sen ve ben olunca daha kolay oluyor bu kahrolası dünya, dayanabiliyorum.
Seni unutmamak için hayal kuruyorum. Böylece kokunu duyabiliyorum yokluğunda, sensizliğin ağır yükünü taşımak kolaylaşıyor ve bitmiyor aşka olan inancım. Belki biraz delirdim ama kimse anlamıyor neden taze tutuyorum seni ve anılarımızı, neden böylesine sarılıyorum yokluğuna? Korkuyorum sevgilim, ya gün gelir de hatırlayamazsam diye yüzünü! Bildiklerimle yüzleşmiyorsam, sen varmışsın gibi davranıyorsam evin içinde, hepsi bu korkudan. Ben seni unutmamak için hayallerime tutunuyorum….alıntı

emeğine sağlık abla...çok güzel yazılar....bende seni unutmamak için hayal kuracağım....çok tatlı birisin...