romantizm böylemi olur

[b][size=12][font:2b5c=Georgia][img][Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Sabahın bana göre kör saati, erken kalkmaya alışmış olan bir erkek ve hiç hoşlanmadığım kahvaltı telaşı. Bermuda Şeytan Üçgeni çoktan kurulmuş. Bu arada ben ne yapıyorum? Horultulu ve mışıl bir uyku uyuyorum.

Bay Erken Kalkan Yol Alır, elbette sabahın ilk ışıkları ile gözünü açmış. Mutlu, huzurlu, keyfi yerinde, sessizce yataktan kalkmış. Mutfağa gitmiş, çayı koymuş ve kahvaltı hazırlamış. Ellerine sağlık, ancak benim kahvaltıya dahil olasım yok. Uykumun en derin yerinde, anlamsız ve saçma rüyalarımı görmeye devam etmek istiyorum.İçinde gül olmayan, çay, tost ve yumurtadan oluşan bir tepsi yapmış. Banyosu, tıraşı da tamam, gelmiş yatak odasına, en neşeli sesi ile cıvıldıyor:

- Günaydıııınnnnn! Uyan bakalım tembel!

Tam da o sırada muhteşem bir rüya görmekteyim; elimde bir kese altın, Robin Hood tipli arkadaşla, ormanın derinliklerinde fakir arıyoruz. Karşımıza Richard Gere çıkıyor. Adamla burun buruna gelmişiz. Ormanın içinden bir ses geldi, başını kaçırdım, tembeli yakaladım.

Gözümü bir açtım ki, Richard gitmiş. Karşımda, bizim Bay Erken Kalkan Yol Alır, tepsiyle duruyor. Lütfen ya, lütfen, bak şimdi uyuyacağım ve rüyama kaldığım yerden devam edeceğim, tamam mı? Beynimle pazarlık işe yarayabilirdi belki, araya bizimki girmeseydi. Cümleyi anlamadım ya ben, yine en neşeli sesiyle şakıdı: “Günaydın tembel, kalk bakalım!”

Tembel mi? Gece 5 saat kadar sahnede şarkı söylemişim, ardından gelip, o yorgunlukla seninle sohbet etmişim, sen horul horul uyurken yazı yazıp, mektup cevaplamışım, sabah ezanını duyduğumda saati fark edip esneyerek yatmışım ve bunlar sadece 120 dakika önce olmuş ve sen bana tembel mi diyorsun?

Elinde kahvaltı tepsisiyle duran bir adama, düşündüklerimi söylememek konusunda tecrübem var. Gülümsemeye ve lafları ağzımdan mantıklı çıkarmaya çalışıyorum. Teşekkür edip, uykumun Richardsız bölümüne dönmek istiyorum, ama ne mümkün! Bir de yanıma oturmuş, tepsiyi üstüme koymuş, günaydın öpücüğü vermek üzere atağa geçiyor.

- Ne yapıyorsun ya? Kendini televizyonda aşk filmi sahnesinde sandın galiba, gerçek hayatta, insanlar uyanır uyanmaz öpüşmezler, ya da öpüşmemeliler. Hele sigara kullananlar hiç yapmamalı. Sabahları ağız kokusu diye bir şey duymadın mı?

Biraz bozuldu sanırım ama çaktırmadı. “ Sana kahvaltı hazırladım, hadi kalk da yiyelim” gibi cümleler geveledi. Afyonum patlamamış ki, üstelik daha kahvemi içmemişim, ayrıca ben çay içmem, zaten UYKUM VAR! “Bana bir huzur versen de uyusam, dinlenmiş ve mutlu kalksam, ben de senin gibi şakıyacağım ama başımda Azrail benzeri durduğundan, yaptığın her şey sinirimi bozuyor. Üstelik bugün Pazar, yani benim en uyandırılmama günüm. Telefonla taciz, yan binada inşaat, çok acıktığı için dayanamayıp yüzümü yalayarak uyandırmaya çalışan oğlum Milat ve senin gibi bir arkadaş olmazsa, UYUYACAĞIM!” Bunlar beynimden ışık hızıyla geçtiler ama ağzımdan cümle olarak çıkmadılar. Niye çıkmadılar onu da bilmiyorum?

Ne yapayım, tecavüz kaçınılmazsa zevkini çıkar felsefesinden yola çıkarak, şöyle bir doğrulayım dedim, büyük hata etmişim! Farkında değilim ama bacaklarımın üstünde kahvaltı tepsisi varmış. Ben üstümdeki ağırlığı, Bay Erken Kalkan Yol Alır’ın abanması sanıyorum. Çay fincanı, tüm mahmurluğuma rağmen, yatağa devrilmeden yakalandı. Ellerime döküldü, canım acıdı. Of ya of! Şimdi kalk, elini soğuk suya tut! Ya bana niye huzur vermiyorlar? Pazar bugün yahu, Pazar! Beni bugün, her sabah kargalar şeyini yemeden, üşenmeyip ta Almanya’dan arayan çılgın ablam bile aramaz. Bilir ki, ya küfür edeceğim, ya telefonu duymayacağım. O bile saygı gösterir.

Elim acıyor, uykum var, başımda en şen sesiyle cıvıldayan bir adam , içmek istemediğim ve döküldüğü halde içeride tekrar doldurulan bir fincan çay, soğumak üzere ve beyazı tam pişmemiş sahanda yumurtam ve söyleyemediğim, içimde patlayacak cümlelerim var. Kalkıp banyoya gittim.


Başlarım Böyle Romantizme! - 2. Bölüm
[img][Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Kalkıp banyoya gittim. Elimi soğuk suya tuttum. Ardından mutfağa gidip yanan bölgeye tuz serptim. Bilmiyorsanız aklınızda olsun, ıslatıp tuz dökün. Yanığın acısını alır. Salona geçtim, sigara yaktım. Daha iki saat önce uyumuş bir kadınım, sinirlerim ve beraberinde saçlarım tepemde, birlikte dağınığız. “Ne yapacağız bu saatte uyanıp, yatsaydın ya aşkım!” Cümlenin sonundaki aşkım kelimesi, Allah seni nasıl biliyorsa öyle yapsın ile aynı tonlamada çıkıyor elbette. Mutfakta şarkı söylüyor Bay Erken Kalkan Yol Alır.

“Dışarı çıkar dolaşırız. Gazeteleri alırız, şu senin sevdiğin yer var ya, oraya gideriz, minderlere uzanırız. Öğlen de mangal yaparız.” O an itibari ile o mekandan da nefret ediyorum tabii. Gazeteleri alsam da senin kafada paralasam aslında! “Peki aşkım, bu programı öğlen uyanarak hayata geçirseydik olmuyor muydu? Hayır, Pazar sabahı bu saatte hayatım boyunca iki kere uyandım, birinde ÖSS’ye girecektim, ikincisi de bu oldu. Bu saatte sokakta polis arabası bile yoktur. Orası da henüz açılmamıştır. Daha garsonlar bile mekana gelmemiştir.” Sanki çay içermişim gibi, dökülenin yerine yenisi konulmuş olarak, kahvaltı tepsisi tekrar önüme geldi. Yüzündeki tebessümü ve mutluluğu size anlatamam, sanırsınız ki adam yedi uyuyanlardan biriydi de bugün uyanıp hayata karıştı. Onun evinde olmamızdan kaynaklanan bir saygı durumum var. Çıkıp gitsem ters olacak, yatıp uyusam adamın evinde uyuyan bir tembel ve saygısız olarak anılardaki yerimi alacağım. Üstelik tembel sözüne hala çok bozuğum. Kalktım kahve yaptım. Bari sinirlerim yatışsın.

Mangaldan sonra kalkıp sinemaya gidecekmişiz. Oradan da Murat’a gidip okey oynarmışız. Pardon da sen biraz dangalak olabilir misin? Merak etmeyin, söylemedim. Sadece içimden geçirdim. 2 saat uykuyla tüm günü geçireceğimi düşünmesi karşısında ancak sustum. Yüzüm neden asıkmış? Bilmem, acaba neden? Tam ikinci sigaraya uzanıyordum ki, dudaklarıma doğru bir hamle yaptı. “Beni öpmez misin lütfen? Bu yaptığın yoğun ve keyifli programın sonuna zaten bir sevişme sığdırmışsındır diye düşünüyordum, şimdi bir de sabah seksi hiç iştah açıcı değil.” Evet, tahmin edeceğiniz gibi, artık bu cümleler ağzımdan çıkmıştı, geri dönüşü de yoktu. Ne cevap vermiş olabilir? Hiç romantik değilmişim! Hem erkekler romantizmden anlamıyor, aşkı yaşamayı bilmiyor diye bağıra bağıra yazıyormuşum, hem gerçek hayatta hiçbirini istemiyormuşum. Bu nasıl olacakmış?

O an tek istediğim çıkıp gitmek. Evim, güzel evim, yatağım, yastığım, dua ediyorum, bir şey olsa da aniden bütün program bozulsa diye. Telefonumu açtım. Belki kızlardan biri acil bir durum için falan arar diye umuyorum. Tık yok! Zaten işe yarayacakları zaman kimseye ulaşamazsın. Ayrıca kime suç bulayım ki, koca şehirde bir tek biz uyanığız. Milletin doğal olarak uygun yerlerinde pireler uçuşuyor.

Söylenmelerine cevap vermedim. Kahvem ve sigaramla mutlu olmaya çalışıyordum, ta ki “ kadın değil misiniz, hepiniz aynısınız” cümlesini duyana kadar. Kalktım, tek kelime etmedim, üstümü giyindim, çantamı topladım. Salona gittim, telefonu ve sigaramı aldım. Ne yaptığımı sordu, ona da cevap vermedim. Sokak kapısına doğru yürüdüm.

Günlerden Pazar, saat sabah 08.30, ben bir gece önce çalışmış, yorulmuş ve sadece iki saat uyuyarak, gereksizce uyandırılmış bir kadınım. Üstelik tembelim, aşktan ve sevgili kıymeti bilmekten anlamayan, Bay Erken Kalkan Yol Alır’ın daha önce hayatına girmiş kadınlara benzeyen, sıradan ve romantizm yoksunu biriyim. Ortalıkta mumlar, şarap, şiir falan vardı da ben mi kaçırdım? O hala bir şeyler söylüyordu. Kapıyı açtım, hızla vurup çıkmadan önce en yüksek oktavdan bağırdım: “Başlarım senin romantizmine!”

Candan Ünal
yüksektopuklar.net[/font][/size][/b]
__________________

harıka emegıne saglık abla