AYRILIĞIN TARİFİ....

[b][url=https://www.facebook.com/profile.php?id=1067861699]Hediye Şahin[/url] [color:2b94=indigo]gitmek istemesede gidermiş insan


Gözlerime baktı..Gözlerinin içine diktim gözlerimi ve aradım kendimi..Yoktum..

Elini
pervasızca saçlarımda gezdirdi.Bir çocuk ağlaması geldi içime sevgiye
muhtaç,ne ben ağladım, ne ağlama hissi gitti..’’Oysa sevmiştim seni..’’
diyordu içimde bir ses, ‘’ama artık bitti..’’ Sevseydim ağlamayı
başarabilirdim belki..Ama artık akmıyordu gözyaşım.Sadece büyük bir
yabancılık duygusuyla içim eziliyordu.Yabancıydık...Şarkıdaki gibi,iki
yabancı gibi, birlikte ama yalnız iki yabancıydık.. Gitmek istesem de
ayağımda beni bağlayan bir pranga var gibiydi.Yanında da olsam ,uzakta
da olsam hiçbir hissim değişmiyordu aynı onun hislerinin değişmediği
gibi.Ve özlemiyordum onu artık..Kendi içimde gezindim..Adını sayıkladım
defalarca.Oysa adının anılmasında bile kalbim parçalanır gibi yerinden
çıkardı, özlemle karışık buruk bir sevgiyle..Şimdi hiçbirşey
kalmamıştı.Yüzüne baktım.Sanki o vahşi güzellik kaybolmuştu,herkesten
kıskandığım o eşsiz yüzden eser yoktu.Bana bakışından mıydı onu güzel
bulmam bilemedim..Ama şimdi karşımda alışılmış,herkes gibi biri
oturuyordu.Sadece alışkanlıktı bu.Birlikte olma alışkanlığı.Elele yürüme
alışkanlığı,birbirine herşeyi anlatabilme alışkanlığı,sigara
alışkanlığı, yüzündeki bene alışkanlık, tenindeki kokuya alışkanlık,
elde edilmiş olmanın alışkanlığı,bir şey ispat etmeye çalışmama
alışkanlığı, bir insanı baştan başa keşfetmiş olmanın verdiği rahatlıkla
donanımlı yeni bir şeyler keşfetme ihtiyacı duymayan yorgun bir
alışkanlık.. Ya sevgi,ya aşk?.. Hani bitmez sanırdım..Bitiyormuş..Uğruna
ağlasan,ölsen, ne yaparsan yap bir dönem bir süre sonra bitiyormuş..Ne
acı.. Herşey yalan mı oluyor yani birer birer ? Hafızalara kazınan ve
hatırlandığında yürek hoplatan ne varsa siliniyor birer
ikişer..Hatırlıyomusun diye başlayan cümlelerimiz azalıyor
aramızda.Birimiz hatırlasa,öbürü hatırlamıyor..Bunun için mi yaşadık
oysa, ölümsüz kılmaktı hani amacımız ? Yalan oluyor herşey..Üstelik
nefret de duymuyorum.Zamana mı nefret duymalıyım? Saçma,siliyor işte
herşeyi olağanca..Sana mı duymalıyım? Ne gerek var ki ,herkesten ne
farkın var,sen de istemezdin belki..Kendime mi nefret duymalıyım? Benim
senden ne farkım var ki!.. Aynıyız işte..İlk defa eşit dövüşüyoruz.. Ne
kovalayan ,ne de kaçan var artık..İki tane yorgun insan var kovalamaktan
ve kaçmaktan yorulmuş..Şimdi kalkıp gitsem yanından,bir daha
aramazsın.Sen gitsen ben gelmem peşinden.Yorulmuşuz, gitme demeye bile
halimiz yok. Gitmeye de halimiz yok..Buydu demek ki sonu.Her hikayenin
sonu aynıymış demek..

Sen de çirkin olurmuşsun birgün,sende herkes gibi olurmuşsun..Ben de bıkarmışım birgün..

Ve gitmek zorunda kalmasa da kimse ,yürekler zaten gidermiş bedenlerden önce...

Ayrılıkmış..Buymuş... [/color][/b]

çok güzel anlatılmış teşekkürler