Yokolmuşluğun Şiiri

Benimde vardı hıçkırıklarım
Ağlamaklı hıçkırıklar
Ve ardından boşalan gözyaşlarım
Gözyaşlarım vardı benim
Fakat hep içime akardı
Delice ağlardım içimden ,haykırırıdım
Yok yok mutlu olmak yakışmazdı bana
Hani mutsuz biliyordu herkes beni, suratı asık
Mutsuzluk değildi ki benim derdim
Sensizlikti .. Sensizlik
Ve ardından gelen sessizlik
Konuşamıyordum diyemiyordum seviyorum
Belki utandım , sıkıldım
Belki korktum hiç yokken kaybetmekten
Engel olamıyorum artık gözyaşlarıma
Tutamıyorum içimde
Döküyorum dışarıya duygularımı
Damla damla gözyaşlarımla
Aşkımı haykırıyorum
Mahkum olmuşum aşkına
Kır kalemimi ver idamımı
Sensiz kalmaktansa
Çek ayaklarımın altındaki idam sehbasını
Ha sensiz olmuşum , yada gözlerimi dünyaya yummuşum
Farkı edermi sevgilim ,
Sen yoksan ben zaten yokolmuşum ..